Szybko jednak zaniechano tych urządzeń, bowiem efekty tego prażenia nie były stałe i powtarzalne, a niestety często dochodziło do zniszczenia ziaren. Mieszanie ręczne, mimo wszystko, dawało najlepsze rezultaty. Patelnie wróciły do łask, wyposażono je w mieszadło zaopatrzone wygodną korbką oraz zabudowano od góry ruchomą klapą umożliwiającą napełnianie, utrzymywanie stałej temperatury oraz obserwację przebiegu prażenia. Bazując na tych podstawowych zasadach prażenia powstawały ciekawe rozwiązania konstrukcyjne w zależności od zastosowanego paliwa do ogrzewania, sposobu poruszania wsadem, jego ilości oraz miejsca wykonywania tej czynności. Włosi używali np. szklanych pojemników w formie walca umieszczonych nad paleniskiem z węgla drzewnego, później nad palnikiem spirytusowym.

W dzisiejszych czasach prażeniem zajmują się wyłącznie wyspecjalizowane firmy, a ich procesy technologiczne są niezwykle pilnie strzeżone. 

MarkusAntikus