Tętniąca życiem ulica Piłsudskiego w przedwojennym Wrocławiu

Kolejną ważną funkcją ulicy była rozrywka.
Około 1780 r. C. F. Liebich na terenie Wygonu Świdnickiego założył restaurację z ogrodem, które szybko zaczęły przyciągać gości, pragnących odpocząć od zgiełku ściśniętego gorsetem potężnych fortyfikacji miasta. W ciągu kolejnych lat infrastruktura obiektu została rozbudowana, a jego oferta wzbogacona o zabawy taneczne, koncerty oraz przedstawienia teatralne. W drugiej połowie lat 60. XIX w. z powodu pożaru Teatru Miejskiego na znacznie rozbudowanej scenie odbywały się przedstawienia teatralne i operowe. W kolejnych dziesięcioleciach Etablissement Liebicha stał się czołową prywatną sceną we Wrocławiu. Oferta artystyczna obejmowała przedstawienia muzyczne, sztuki teatralne, a także występy śpiewaków, komików, akrobatów, treserów, iluzjonistów.

W czasach Republiki Weimarskiej Teatr Liebicha święcił prawdziwe tryumfy ponieważ oferowany w nim repertuar typu Varieté doskonale pasował do klimatu szalonych lat 20 i 30 XX w. W tym czasie wraz ze nie mniej słynnym Etablisementem Wappenhoffem należał do najchętniej odwiedzanych miejsc rozrywki w mieście. W 1922 r. placówka została gruntowanie wyremontowana i zmodernizowana. Na scenie Liebicha gościły czołowe gwiazdy niemieckiej sceny rozrywkowej, a także artyści międzynarodowi - komicy, kabareciarze, iluzjoniści, akrobaci, kupleciarze, piosenkarze, trupy teatralne oraz zespoły muzyczne w tym jazzowe. W sezonie letnim odbywały się także przedstawienia operetkowe.