Historia żelazka, czyli jak dawniej prasowano!

Publikacja: 22.03.2012

Wbrew ogólnym wrażeniom, prasowanie ubiorów znane było już w starożytności. Czynność tę wymusiła potrzeba posiadania komfortu w kontakcie skóry z tkaniną. Naturalne tkaniny takie jak len czy bawełna po wypraniu i wysuszeniu posiadały niekorzystny efekt szorstkości, zagnieceń i niepożądanych pofałdowań. Prawdopodobnie zupełnie przypadkiem jeden z kamerdynerów na chińskim dworze cesarskim zwrócił uwagę na fakt wygładzenia lnianego obrusa na wskutek umieszczenia na nim gorącego naczynia z przygotowanym dla cesarza posiłkiem. Od tej pory prasowanie weszło do codziennych obowiązków nadwornej służby. Bodajże do najstarszych należą żelazka pochodzące z Chin z II w. p.n.e. i czasów panującej wówczas dynastii Han. Wyglądem swoim przypominały płytki rondel lub patelnię wykonany w całości z brązu. W celu ich rozgrzania używano węgla drzewnego, który umieszczano w środku naczynia. Taka forma żelazka rozpowszechniona była na całym Dalekim Wschodzie aż po XIX wiek. 

Z innych ciekawych form starożytnych żelazek zwracają na siebie uwagę modele greckie wykonane z żelaza o kształcie walca lub też rzymskie w formie tłuczka (ubijaka). Nie sprawdzały się one jednak przy układaniu plis na spódniczkach, które nosili egipscy faraonowie, przez co ich forma ewoluuje w kierunku bardziej funkcjonalnym, jakim jest prostopadłościan. Pięknie zdobione na bokach, wykonane z dobrej ceramiki żelazka stały się narzędziem, którym posługiwali się wyłącznie niewolnicy.