Zabytkowe automaty sprzedażowe

Pierwsze maszyny posiadały tylko jeden podajnik i przeznaczone były do sprzedaży próbek produktu. Wraz z rosnącym zainteresowaniem automatyczną sprzedażą, produkty filmy stawały się coraz większe i wydajniejsze. Ich obudowy były w większości bogato zdobione, na przykład: z gotyckimi łukami i ornamentami w neorenesansowym stylu. Stylistyka w technice zawsze szła zgodnie z duchem czasu i epoki, a pojawiający się nowy styl ? secesja ? szybko odnalazła swoje odzwierciedlenie w projektach nowych automatów. Urządzenia te produkowane były początkowo z drewna, potem całkowicie z cyny i żeliwa, a ich wysokość dochodziła do 2 metrów. Każda maszyna nosiła swoją własną nazwę modelu jak np.: Victoria, Liliput, Weranda, Mariana, Oktava, Merkury i Hermes - ceny owych cudów techniki w tym okresie wahały się od 28 do nawet 495 RM (Reichsmark). Urządzenia te mogły być zarówno zakupione jak i dzierżawione przez sklepikarza lub firmę. Zadaniem automatów była bezobsługowa sprzedaż czekolady, papierosów, zapałek, perfum, itp. Bardzo dochodowe okazały się maszyny figuralne np. w postaci kur, bocianów, gęsi, kota w butach, krasnoludków i innych bohaterów bajek. Zwłaszcza wśród dzieci popularne były automaty typu Czerwony Kapturek (niem. Rotkäpchen) i wielki zły wilk. Ich obudowa wykonana z żeliwa i cynku była kolorowo malowana. Ukrywała ona wewnątrz skomplikowany mechanizm przyjmujący monety, który sprzężony był z podajnikiem towaru. Urządzenie po wrzuceniu monety, np. 10 Rpf, zwalniało mechaniczną blokadę i wydawało kupującemu produkt. W owych czasach maszyny te były dla dorosłych i dzieci ogromną atrakcją - trzeba pamiętać, że nie było wtedy telewizji, radia i kina, a wszelkie nowości techniczne budziły ogromne zainteresowanie i zachwyt. Automaty umieszczano przy ruchliwych miejscach np. ścianach frontowych sklepów, terenach rekreacyjno-spacerowych, ale również wewnątrz karczm, restauracji i dworców kolejowych.

Owe cuda nowej techniki sprzedaży produkowane były oczywiście również przez inne firmy, takie jak Sächsichen Automaten und Türschließer A.G Dresden, Gartmann Hamburg, Bischoff u. Spengler Berlin, MUM Automaten GmbH Dresden, Oberlandera, DAVG, Richard Selbmann i wiele innych. Wraz z wybuchem Pierwszej Wojny Światowej, postępującą inflacją i późniejszym kryzysem gospodarczym nastąpił zastój w produkcji tych maszyn. Dopiero w roku 1924 wraz z wprowadzeniem tzw. Rentenmarki ponownie ożyło zainteresowanie automatami, a co za tym idzie ich produkcją i dystrybucją. W roku 1935 znajdowało się w Niemczech już około miliona maszyn (licząc łącznie z automatami do gry i z maszynami rozrywkowymi). W późniejszych latach, wraz z rozwojem III Rzeszy i coraz to większym zapotrzebowaniem na surowce, zakazano produkcji maszyn. Po Drugiej Wojnie Światowej, w celu unowocześnienia automatów i dostosowania do nowej myśli technicznej, modernizowano je montując np. urządzenia sprawdzające monety. Niestety w okresie powojennym maszyny nie były już tak ozdobne, a postęp techniczny doprowadził do ich spowszechnienia.