Lokale rozrywkowe na Rakowcu w dawnym Breslau cz. II

Do sali od strony wschodniej przylegał przeszklony pawilon, w którym znajdowało się atelier fotograficzne, strzelnica oraz parowa karuzela także wzorowana na Praterze. Pawilon połączony był z dwunastokątnym drewnianym hipodromem. Jednocześnie kompleks mógł przyjąć pod dachem ponad 6000 gości i dodatkowo 4000 w ogrodzie.
W północnej części znajdował się ogród z letnią sceną teatralną i muzyczną oraz urządzeniami służącymi rozrywce - 3 torami kręglarskimi, huśtawkami, zjeżdżalniami oraz karuzelami. Na pobliskiej Oławie znajdowała się przystań z wypożyczalnią sprzętu pływającego m. in., z łódeczkami i rowerami wodnymi. Przez cały rok w mniejszej sali, a w cieplejszych miesiącach na scenie ogrodowej odbywały się przedstawienia muzyczne i teatralne, w których występowały znane zespoły i trupy. Kolejną atrakcją był usytuowany na północ za ogrodem tor wyścigów rowerowych o drewnianej nawierzchni. Chociaż był on mniejszy i posiadał niższą rangę od słynnego toru wyścigowego na Dąbiu, potrafił także przyciągnąć dobrych zawodników i sporą liczbę widzów, a pamiętać należy, że ówcześnie kolarstwo torowe należało do jednych z najbardziej efektownych i najpopularniejszych dyscyplin sportowych. 20 sierpnia 1905 r. na torze odbyły się zawody, które przyciągnęły tłumy kibiców. Ich gwiazdą był czołowy kolaż niemiecki Willi Arendt. Zawodnik przybył do Wrocławia z Berlina mocno spóźniony. Co ciekawe oficjalnie gazety podawały że sportowiec spóźnił się na swój pociąg z powodu wypadku konia ciągnącego dorożkę, którą sportowiec jechał na dworzec. W swoich wspomnieniach, które ukazały się w periodyku Sport-Album der Rad-Welt, 17. Jahrgang, 1919r. Arend przyznaje, że prawda była jednak bardziej prozaiczna, ponieważ spóźnienie wynikło ze spotkanie kolarza z dawno niewidzianym przyjacielem i jak zdarza się przy takich okazjach wspólnego spożywania alkoholu. Mimo tego zawodnik wystartował w zwodach ponieważ ich rozpoczęcie zostało przesunięte z powodu deszczowej aury. Ostatecznie udało się rozegrać większość konkurencji, a główną wygrał niezawodny Arendt.

Szczególnie atrakcyjnie prezentowało się ono po zmierzchu, kiedybyło oświetlone kilkoma tysiącami lampionów, nie tylko zamontowanych na stałe ale także rozdawanych bawiącym się na terenie kompleksu gościom. Na teren wesołego miasteczka można było dostać się przez główny budynek lub przez nowo-urządzone wejście od strony od Morgenaustr. (ul.Rakowieckiej).

Nowy profil działalności odpowiadał duchowi szalonych lat 20. XX w. W kolejnym dziesięcioleciu wesołe miasteczko zostało jednak zlikwidowane (choć prawdopodobnie planowano jego odbudowę), a całe założenie zmieniło kolejny raz właściciela i nazwę na Schlesiersäle.

Pod koniec II wojny światowej w budynku został urządzony obóz, w którym przetrzymywano pracujących w okolicach robotników przymusowych z różnych krajów europejskich. Po wojnie założenie czasowo pełniło swoje funkcje. Jeden z mieszkańców Rakowca wówczas mały chłopiec wspomina, że będące ozdobą i elementem oświetlenia tzw. sali gwiaździstej, gwiazdy, były dla ówczesnych dzieci wspaniałym trofeum. Na początku lat 50. XX w. kompleks został zaadaptowany na potrzeby Centrali Handlu Farmaceutycznego "Centrofarma" (później Cefarm).W 2010 r. w całości go wyburzono.

cdn