Kolekcjonerstwo bywa zaraźliwe!

Czy są jakieś dobre strony bycia zarażonym?

Och, tak! Myślę, że kilka dobrych stron można znaleźć bez specjalnej analizy zachowań wszelkiej maści zbieraczy. Pierwszym widocznym objawem przemawiającym na korzyść kolekcjonerstwa jest wzbudzenie w sobie nowej aktywności życiowej, która nigdy wcześniej nie występowała w tak intensywnej postaci. W końcu niezależnie od tematyki, którą się zajmujemy, poszukiwania interesujących obiektów nie ograniczają się do domowego zacisza, czy wizyt w rodzinnych składach rzeczy dawnych i zapomnianych takich jak piwnice i strychy. Z czasem wyczerpaniu ulegają zasoby u członków dalszej rodziny i mniej znanych sąsiadów i konieczne staje się zakreślenie nowych obszarów poszukiwań. Bywa, że jesteśmy zmuszeni do wyjazdów do bardzo oddalonych miejsc, w których możemy dokopać się do eksponatów, dzięki którym zaspokoimy na pewien czas dokuczliwy, kolekcjonerski głód. Z upływem czasu nie wystarczają już zasoby krajowe, a wtedy pojawia się potrzeba kształcenia lingwistycznego: English, Deutsch, Espanol! Osobnik dotknięty przez kolekcjonerstwo potrafi gdzieś zawsze tlącą się we wnętrzu iskierkę poznawczą rozdmuchać w żar ciekawości i chęć zgłębiania interesującego go tematu.

Wśród częstych objawów kolekcjonerstwa obserwuje się wzrost aktywności społecznej przejawiające się nawiązywaniem nowych znajomości,  a także uczestnictwo w grupach dyskusyjnych, czy też zawiązywanie instytucji społecznych. Ujawnia się także nowe schorzenie, kwalifikowane przez specjalistów do objawów szczególnie dokuczliwych, którym jest zdrowe współzawodnictwo.
Bywają momenty w życiu każdego kolekcjonera, w których dotkliwie cierpi jego ego - na przykład podczas konfrontacji kolekcji. Trzeba sobie z tym radzić, najlepiej podczas spotkań terapeutycznych z innymi kolekcjonerami posiadających mniejszą od naszej kolekcje. Chwiejne nastroje i podobny do sinusoidy przebieg zadowolenia z siebie związane są z kacem pozakupowym. Do najtrudniejszych chwil należą: okres świąteczny oraz cyklicznie odbywające się giełdy i spotkania kolekcjonerskie.

Zmianę z szarego, codziennego trybu życia na ciekawszy, kolekcjonerski widoczny jest u osób, od pierwszego wystąpienia objawów infekcji. Osobniki, u których kolekcjonerstwo opanowało już cały organizm obserwuje się wyraźnie nowy styl życia i bycia.

O czym powinien pamiętać każdy kolekcjoner?

Po pierwsze każdy kolekcjoner przechodzi w mojej ocenie dwa główne etapy: pierwszy, krótszy - amatorski (tzw. kolekcjoner początkujący) i drugi, bardzo długi - profesjonalny (przebierający, wybrzydzający stary wyjadacz). By przejść z niższego na wyższy konieczne jest zgłębienie wiedzy na dany temat na odpowiednim, wysokim poziomie. Przydatnych informacji w interesującej nas tematyce nigdy za mało, przenigdy! Powierzchowne potraktowanie tematu zemści się na nas prędzej czy później. Wpadka może nas sporo kosztować! Nawet drogie pozycje literaturowe, często wydawane poza Polską mogą nas ustrzec od bolesnego zawodu.

Po drugie nie należy się ?zapalać?. Kolekcjonerstwo to proces długotrwały i systematyczny. Często spotykane wypalenie będące następstwem po gwałtownym ?zapaleniu się? spowoduje zmęczenie i zarzucenie działalności kolekcjonerskiej. Profesjonalizm mierzony jest w latach doświadczenia i głębokości drążenia tematu.